Minder toename beperkingen ten gevolge van artrose, door bewegen

Heup- of knieartrose kan zeer pijnlijk zijn. In Nederland hebben 1,1 miljoen mensen een vorm van artrose. Gebleken is echter dat bewegen van essentieel belang is bij deze aandoening, ondanks de pijn en andere klachten. Het zou namelijk helpen om extra beperkingen te voorkomen. Dit blijkt uit de resultaten van het Cohort Heup En Cohort Knie ( CHECK) onderzoek. Dit is een groots opgezet en langdurig onderzoek naar knie- en heupartrose in Nederland, ook wel het vermijdingsmodel genoemd. Aan het onderzoek werkten bij 1002 deelnemers mee. Mensen met artrose bewegen vanwege de pijn niet of nauwelijks, waardoor de beperkingen bij dagelijkse activiteiten toenemen.

Beperkingen in dagelijkse activiteiten

Dr. Jasmijn Holla bestudeerde het verloop van de beperkingen in de dagelijkse activiteiten bij mensen met beginnende artrose in heup of knie, gedurende een periode van vijf jaar. De kwaliteit van het kraakbeen in gewrichten verslechtert of verdwijnt door deze ziekte zelfs helemaal. De klachten die mensen met artrose voornamelijk ondervinden, zijn pijn en stijfheid in de gewrichten.

Vermoeidheid of depressiviteit

Holla onderzocht bij de doelgroep, de juistheid van het vermijdingsmodel en de mate van de vermindering van spierkracht, als gevolg van het vermijden van beweging. Mensen die, naast artrose tevens last hebben van depressiviteit of vermoeidheid zijn nóg meer geneigd het bewegen te vermijden. Dagelijkse activiteiten zoals lopen, traplopen, opstaan en gaan zitten, is voor hen extra zwaar.

In haar proefschrift schrijft ze dat het vermijdingsmodel inderdaad klopt. De stelling dat voldoende lichaamsbeweging (ondanks pijn en/of de invloed van vermoeidheid of depressieve stemming) bij artrose erg belangrijk is, is correct en verdient meer aandacht. Zo zijn er verschillende aanknopingspunten voor behandelingen die beperkingen door knie- en heupartrose kunnen helpen voorkomen.

Uiteraard helpt ons team u graag op weg bij vragen en/of eventuele behandelingen.

Geschreven door: Dorothy Looman                                                              
Bron: Reumafonds